Soms zijn de wegen even geblokkeerd met wegmateriaal.

Of met kamelen.

Of met handelaren die alles kwijt willen wat we niet willen hebben.

Teja vindt het prachtig zulke grote afstanden te zien.

Teruggetrokken Aral zee.

Een museum met twee droogstaande schepen. We proberen een slaaplek te vinden dit lukt niet, te vies. Uiteindelijk slapen we in de afgesloten oprit bij een marktkoopvrouw. Hardstikke leuk en zo zie je nog eens wat.

In een niet nader genoemd stadje onderweg (we weten niet welk) staat weer een prachtige moskee te glimmen.

Teja is idolaat van de verschillende kleine huisjes lags de weg.

Als je allle letters verwisseld weet je het nog niet. gelukkig hebben we een gps.

Hans had een penpal (iemand waar je mee schrijft, in dit geval via internet. Alleen deze dame met dochter woonde in Volgograd (voorheen Stalingrad) We in de buurt waren (nu ja even 750 km omrijden) gingen we er maar even langs. het was leuk.Victoria en haar dochter Cristina (22)

Cristina even op de foto.

We slapen op een TIR parkeerterrein met een hele aardige man als beheerder. Hij verwend ons, wij hem, met allerlei prutsels, magazins, vooral veel luchtjesmonster en Niveamonsters.